Hoe schrijven je houvast geeft als je lichaam tekortschiet.

Leven met een chronische aandoening betekent vaak dat je woorden tekortkomt. Hoe leg je uit dat je moe bent, zodat anderen het begrijpen? Hoe ga je om met de rouw om het leven dat je had, maar misschien nooit meer terugkomt? En hoe blijf je staande als je lichaam je in de steek laat?

Ik vond dat heel lastig. Hoe bracht ik nou onder woorden wat ik meemaakte? Wat ik voelde? Hoe vind je daar je weg in?

Papier oordeelt niet

Eén van de meest waardevolle hulpmiddelen kan verrassend eenvoudig zijn: schrijven. Niet omdat het de ziekte wegneemt, maar omdat het een veilige plek biedt om eerlijk te zijn. Schrijven vraagt geen energie van anderen, geen uitleg, geen relativering. Papier luistert zonder oordeel.

Veel van mijn cliënten met chronische klachten geven aan dat ze zich vaak onbegrepen voelen. Dat ze hun verhaal moeten afzwakken, omdat het anders “te veel” is voor hun omgeving. In schrijven kan alles er wél zijn. Juist dat maakt het helend.

De wetenschap achter schrijven

Expressief schrijven, het opschrijven van emoties en ervaringen, is uitgebreid onderzocht. Meer dan 50 onderzoeken bevestigen dat schrijven positieve effecten heeft op je lichaam. Onderzoek van James Pennebaker, een pionier op dit gebied, liet zien dat mensen die vier dagen lang vijftien minuten schreven over hun diepste emoties, minder vaak ziek werden, beter sliepen en zich gelukkiger voelden.

Een verklaring hiervoor is dat schrijven de emotionele hersengebieden verbindt met de taalgebieden. Door woorden te geven aan gevoelens, ontstaat er een zekere ordening. Emoties die voorheen chaotisch voelden, krijgen structuur. En structuur geeft rust.

Sc

hrijven blijkt dus gevoelens van stress, somberheid en machteloosheid te kunnen verminderen. Mensen ervaren meer grip, niet omdat hun situatie verandert, maar omdat hun beleving verandert. Daarnaast blijkt uit onderzoek dat mensen beter sliepen en een sterker immuunsysteem kregen. Ze werden daardoor minder snel ziek.

Door emoties in woorden te vangen, zet je een eerste stap richting verwerking. Het haalt de lading eraf. Vergelijk het met een ballon: zolang alles binnenin blijft, staat hij strak op spanning. Zodra je wat lucht laat ontsnappen, via woorden, ontstaat ruimte.

Schrijven en rouw

Veel mensen met langdurige klachten ervaren wat we ‘levend verlies’ noemen: je wordt elke dag opnieuw geconfronteerd worden met wat niet meer kan. Dat vraagt om rouw, maar rouw krijgt in onze maatschappij vaak weinig plek. Schrijven kan een manier zijn om die rouw te erkennen.

Een dagboek kan bijvoorbeeld een plek zijn waar je verdriet om het gemis veilig kunt benoemen. Tegelijk kan het ook een plek zijn waar hoop en kleine lichtpuntjes zichtbaar worden. Die balans, ruimte voor verlies én ruimte voor leven, is essentieel om vol te houden.

Praktische oefeningen

Je hoeft geen schrijver te zijn om baat te hebben bij deze vorm van zelfzorg. Een paar oefeningen die je kunt proberen:

1. Tien minuten schrijven over wat moeilijk is. Zet een timer en schrijf zonder te stoppen. Leg het daarna weg en lees het pas een dag later terug. Vaak merk je dat er een beetje afstand is ontstaan.

2. Schrijf een brief aan je lichaam. Vertel wat je lastig vindt, maar ook waar je dankbaar voor bent. Het kan confronterend zijn, maar vaak ook verzachtend.

3. Maak een lijstje van kleine dingen die je blij maken. Juist wanneer je energie beperkt is, helpt het om die momenten bewust op te schrijven. Het maakt ze zichtbaarder en tastbaarder.

Mijn eigen ervaring

Ik schreef het al in het begin: Dit is dus niet zomaar een gevoel of losse tip. Meer dan vijftig studies bevestigen de kracht van schrijven. En het leuke is: ik kan je uit heel recente eigen ervaring vertellen dat dit geen theorie op papier blijft. Afgelopen week deed ik met mijn cliënten een gratis schrijfchallenge, gefocust op gebalanceerd, meer ontspannen, mét richting en gelukkiger dit jaar afsluiten: vijf dagen lang, vijftien minuten per dag schrijven over een aantal vragen. De resultaten waren prachtig. Mensen vertelden me dat ze zich lichter voelden, meer overzicht kregen en zelfs beter sliepen. Een deelnemer zei: ‘Ik heb eindelijk helder wat ik doe en waar ik naar toe wil.’

Soms zit de grootste verandering in iets heel kleins: een pen, een leeg vel, en een paar minuten tijd voor jezelf.

De kracht van woorden

Schrijven verandert je diagnose niet. Het maakt je klachten niet minder. Maar het kan wel de manier veranderen waarop je met die klachten omgaat. Het geeft je een stem, ook als je omgeving je niet begrijpt. Het geeft je houvast, ook als je lichaam je in de steek laat.

En misschien is dat precies het verschil: tussen overleven en weer een beetje léven.

En nu?

Misschien heb je dit artikel zojuist gelezen, met een kop koffie of thee erbij. Misschien voel je je een beetje moe van de week, of juist opgejaagd door alles wat nog moet. Gun jezelf eens vijf minuten met een leeg vel. Zet je telefoon weg, pak een pen, en schrijf.

Je zult merken dat er iets gebeurt.

En heb je geen idee waar je moet beginnen? Je mag me altijd even een mailtje sturen om wat hulp te vragen. Ik stuur je namelijk graag de gratis checklist van mijn challenge van afgelopen week door voor wat houvast.

De challenge is al afgelopen, daarvoor ben je helaas te laat, maar de checklist deel ik graag nog met je. In checklist vind je concrete vragen en oefeningen om meteen te starten, ook als je weinig energie hebt. Dus.. niet meegedaan aan de challenge maar wel benieuwd? Zin om een nieuwe (gezonde) gewoonte aan te leren? info@chronischgeluk.com

Veel liefs, van mij.